Net om de hoek van waar ik verblijf bevindt zich een hotel met het slechtste zicht ter wereld. Alle gasten kijken vanuit hun hotelkamer recht op de acht meter hoge betonnen bezettingsmuur en mogen enkel op het dak nadat het Israëlisch leger daar toestemming voor gegeven heeft. The Walled Off Hotel opende vorig jaar – precies honderd jaar nadat de Britten de controle over Palestina verwierven – haar deuren en is mede gefinancierd door Banksy. Het werd meteen gekozen tot ‘Art hotel of the year 2017’ en is ook voor niet-gasten toegankelijk. De hotelportier heet me welkom en ik ga aan tafel voor een candle light dinner met mezelf in de Brits koloniale piano bar.
Terwijl ik wachtend op mijn Walled Off Salad met huisgemaakte hummus alvast een gin-tonic drink begint er een liveoptreden aan de Haunted Piano. Na enkele verzoeknummers roept de zanger zijn nonkel erbij en die brengt een onwaarschijnlijke versie van I will always love you van Whitney Houston. Ik wil Redemption Song aanvragen, maar even later klinkt het al door de luidsprekers. We zitten op dezelfde golflengte. Aan het tafeltje naast mij zit een kunstzinnige typ met een gebreide muts. Zou Banksy op bezoek zijn?
Op de eerste verdieping is er een gratis toegankelijke kunstgalerij met werken van de belangrijkste Palestijnse kunstenaars en opkomend talent. Op het moment dat ik er ben loopt er ook de tijdelijke en erg aangrijpende tentoonstelling ‘Alienation’ van de Palestijnse artieste Raida Adon. Een andere kunstenaar heeft briefjes van de Iraakse Dinar bewerkt met een zeefdruktechniek om te tonen hoe deze er zouden uitzien indien IS gewonnen had.
Een pratende replica van een Brits koloniaal verwelkomt me in het interactieve museum dat volledig gewijd is aan de muur. Na een geschiedkundige inleiding wordt er ingezoomd op het ontstaan van de illegale apartheidsmuur en de impact die deze heeft op het dagelijks leven van miljoenen mensen. Ik krijg een ingekorte versie te zien van 5 Broken Cameras, een internationaal bekroonde documentaire van de Palestijnse landbouwer Emad Burnat. Toen hij in 2005 zijn eerste camera kocht om zijn pasgeboren zoontje te filmen, kwamen de mensen uit zijn dorp erachter dat de muur dwars door hun landbouwgronden zou lopen en dat de nabij gelegen nederzetting zou uitbreiden. Hij begint alles te filmen, vanaf de komst van de landopmeters en de graafmachines die de eeuwenoude olijfbomen uit de grond sleuren tot de wekelijkse protesten van de hopeloze dorpsbewoners die zich weigeren neer te leggen bij die vreselijke muur. Af en toe sneuvelt er een camera en hij zal er in totaal vijf nodig hebben om de documentaire te voltooien.
In het winkeltje naast The Walled Off Hotel kan je hele leuke souvenirs kopen, alsook spuitbussen om graffiti aan te brengen op de muur. Over die muur valt uiteraard heel veel te zeggen. Bijvoorbeeld dat hij uitingen van creatief verzet geïnspireerd heeft.
De groetjes van Ruud 